Foto's Triathlon Gerardmer

7h10: Eventjes schuilen voor de regen, straks schijnt het zonneke terug! aldus de optimisten onder ons.

7h30: Naarmate de tijd verstreek verdween ook de glimlach en het goede ochtendhumeur :)

7h50: De twijfels slaan toe: ‘moeten we echt vertrekken in dit rotweer?’

8h45: Allé dan maar, we zijn vertrokken.

11h00: de supporters wachten ‘ongeduldig’ op de eerste doorkomst van de Hetric atleten

12h00: tijd voor een gezellig terraske zat er precies niet in :)

12h45: de supporters staan ondertussen al meer dan 4 uur in de regen, RESPECT!!!

16h55: Door regen en wind, met vallen en opstaan, … bereik ik uiteindelijk de finish.

Crash in Gerardmer

Donderdagochtend stond ik volledig gepakt klaar om te vetrekken naar de Franse Vogezen waar mijn laatste triathlon van het seizoen zou afgewerkt worden. Aangekomen in Gerardmer, na een natte en vermoeiende autorit van 500km, verdwenen de regenwolken en was het tijd om ons te laten registeren en het appartementje op te zoeken. Samen met 3 andere ‘Hetricers’ Jan, Paul en Johan zou ik zaterdag van start gaan in de XL triathlon (4km swim – 120km bike – 30km run).

Vrijdagochtend, na het bijwonen van de race-briefing, werd er nog even tijd gemaakt om met de fiets het parcours nog een keer op te frissen. Zowel de beklimmingen als de afdalingen werden voor een laatste keer grondig verkend onder een stralende zon. Aangezien ons appartementje op de flank van de “la Rayée” bevond, met een prachtig uitzicht op het meer van Gerardmer, werd de rit afgesloten met de 2km lange beklimming (stijgingspercentages tot 15%). Zowel de fiets als de beentjes leken in orde te zijn voor de opdracht van morgen. Na een zelf geïmproviseerde pasta party werd al snel de wol opgezocht aangezien de wekker om 6 uur ’s morgens weer genadeloos zou toeslaan.

Zaterdagochtend werden we wakker met het getik van de regendruppels op het raam, het zal toch weer ni waar zijn hé! Tijdens het ontbijt werd er tevergeefs gezocht naar enkele lichtpuntjes aan de hemel en hoopten we dat het weer nog wel zou keren, … of misschien ook niet? Aangekomen aan de wisselzone, die meer weg had van een zwembad, zochten we een direct een schuilplaats op een volgende stortvlaag te ontwijken. Na lang aarzelen werd de knop dan toch omgedraaid en werden de nodige formaliteiten (fiets klaarmaken, loopschoenen klaarzetten, …, wetsuit aantrekken) in orde gebracht. Met 659 atleten stonden we klaar om de strijd aan te gaan tegen de natuurelementen!

De zwemstart verliep alweer vlekkeloos en al snel (na 1500m) werden de eerste zwemmers van de 10 minuten vroeger gestarte wave ingehaald. Op een gevecht met een boei en enkele atleten na, verliepen de 4 kilometer probleemloos en kon ik na 1:00:31 (6e zwemtijd van onze wave, 48e algemeen) warme kledij aantrekken om de 120km lange fietstocht aan te vatten.

Elke ronde van 40km werden er 3 beklimmingen voorgeschoteld (Col du Poli: 1,5km aan 6,6%, Col des Feignes: 3km aan 5,8% en Col de Grosse Pierre: 6km aan 5,3%) met hun bijhorende afdalingen. Gezien de weersomstandigheden lagen de afdalingen er redelijk glad bij en werden de topsnelheden van 75km/h, opgemeten tijdens de verkenning, teruggeschroefd naar 65km/h. Gedurende 100 km verliep alles volgens plan toen plots, op het einde van de afdaling van de Col des Feignes, mijn voorwiel zijn eigen weg zocht en ik tegen volle snelheid het asfalt opzocht. Buiten enkele wonden aan knie en elleboog hadden vooral mijn heup en schouder de zware klap opgevangen. Na de eerste controle van mijn fiets besloot ik om toch nog op eigen kracht de wisselzone, 20km verder gelegen met onderweg nog een laatste keer over de Col de Grosse Pierre, te bereiken. Ondertussen hadden Jan en Johan me reeds ingehaald en de supporters, die ook gans de dag de regen trotseerde, verwittigd. Aangekomen in de wissel (nog op een 99e plaats overall) had ik me mentaal terug kunnen opladen om alsnog een poging te wagen om de eindstreep te halen, zo had ik immers niks voor niks 4h18 in de regen gereden en anderzijds zou ik het seizoen niet willen afsluiten met een DO NOT FINISHED achter mijn naam!

In de wisselzone kwam ik Johan terug tegen, samen begonnen we aan de afsluitende 30km. De eerste looppassen waren verschrikkelijk, alles deed pijn. Lopen maakte plaats voor karakter en na de eerste loopronde moest ik Johan laten gaan en kwam ook Paul me vlotjes voorbij gelopen. Al joggend telde ik de kilometers af en na 20km kwam ik er zowaar terug in een aanvaardbaar ritme en begon terug atleten in te halen. Na een lange lijdensweg (2h44 gelopen) kon ik als 145e (43e/380 van onze wave) in 8h10 de finishlijn overschrijden. Ondanks alles heb ik mijn tijd van vorig jaar nog met 2 minuten verbeterd en moet ik tevreden zijn met de goede conditie die ik had, hetgeen de val eigenlijk alleen maar erger maakt. Hopelijk schijnt volgend triathlonseizoen de zon opnieuw?

Ah ja, over de zon gesproken, wie kwam er ons zondagochtend tijdens het ontbijt vergezellen denk je?

Triathlon Viersel

Voor het derde jaar op rij stond ik, traditiegetrouw het laatste weekend van augustus, aan de start van de triathlon te Viersel (1.5km swim – 40km bike – 10km run). Samen met vele clubgenoten, de thuisbasis van Hetric (Herentals) is niet zo veraf, konden we het beste van onszelf geven onder een stralende zon, gesteund door de vele supporters langsheen het parcours.

Na een snelle zwemstart, zowaar zonder het gebruikelijke trek- en duwwerk, kon ik me vooraan in een achtervolgend groepje positioneren. Ondanks het regelmatig opzoeken van de oever, waar het struikgewas boven water en redelijk scherpe stenen onder water het zwemmen er niet op vergemakkelijkte, kon ik na iets meer dan 20 minuten als 12e uit het Netekanaal kruipen. Gezien de hellingsgraad van de stijger mag dit laatste letterlijk genomen worden :)

Eens op de fiets moest ik al vrij snel enkele atleten laten passeren, de echte power zat er, na een weekje met nog enkele pittige trainingen ifv Gerardmer, niet echt meer in. Als 18e bereikte ik de opnieuw de wisselzone waar de fiets werd ingeruild voor de loopschoenen.



Tijdens de eerste kilometers van het afsluitende looponderdeel bleef, in tegenstelling tot vorige jaren, de concurrentie langer het vizier en kon ik zelfs terrein goed maken op sommige atleten. In de tweede loopronde werd ik, langsheen het ‘jaagpad’ van het Albertkanaal, zelf het prooi van enkele hardlopers waardoor ik uiteindelijk als 21e (171 deelnemers) over de aankomstlijn kon lopen.


Na een 39e en 41e plaats van de voorbije jaren is dit een resultaat waar ik zeker tevreden mee ben en me vertrouwen geeft voor mijn seizoensafsluiter volgende zaterdag.