Foto's Triathlon Gerardmer

7h10: Eventjes schuilen voor de regen, straks schijnt het zonneke terug! aldus de optimisten onder ons.

7h30: Naarmate de tijd verstreek verdween ook de glimlach en het goede ochtendhumeur :)

7h50: De twijfels slaan toe: ‘moeten we echt vertrekken in dit rotweer?’

8h45: Allé dan maar, we zijn vertrokken.

11h00: de supporters wachten ‘ongeduldig’ op de eerste doorkomst van de Hetric atleten

12h00: tijd voor een gezellig terraske zat er precies niet in :)

12h45: de supporters staan ondertussen al meer dan 4 uur in de regen, RESPECT!!!

16h55: Door regen en wind, met vallen en opstaan, … bereik ik uiteindelijk de finish.

Crash in Gerardmer

Donderdagochtend stond ik volledig gepakt klaar om te vetrekken naar de Franse Vogezen waar mijn laatste triathlon van het seizoen zou afgewerkt worden. Aangekomen in Gerardmer, na een natte en vermoeiende autorit van 500km, verdwenen de regenwolken en was het tijd om ons te laten registeren en het appartementje op te zoeken. Samen met 3 andere ‘Hetricers’ Jan, Paul en Johan zou ik zaterdag van start gaan in de XL triathlon (4km swim – 120km bike – 30km run).

Vrijdagochtend, na het bijwonen van de race-briefing, werd er nog even tijd gemaakt om met de fiets het parcours nog een keer op te frissen. Zowel de beklimmingen als de afdalingen werden voor een laatste keer grondig verkend onder een stralende zon. Aangezien ons appartementje op de flank van de “la Rayée” bevond, met een prachtig uitzicht op het meer van Gerardmer, werd de rit afgesloten met de 2km lange beklimming (stijgingspercentages tot 15%). Zowel de fiets als de beentjes leken in orde te zijn voor de opdracht van morgen. Na een zelf geïmproviseerde pasta party werd al snel de wol opgezocht aangezien de wekker om 6 uur ’s morgens weer genadeloos zou toeslaan.

Zaterdagochtend werden we wakker met het getik van de regendruppels op het raam, het zal toch weer ni waar zijn hé! Tijdens het ontbijt werd er tevergeefs gezocht naar enkele lichtpuntjes aan de hemel en hoopten we dat het weer nog wel zou keren, … of misschien ook niet? Aangekomen aan de wisselzone, die meer weg had van een zwembad, zochten we een direct een schuilplaats op een volgende stortvlaag te ontwijken. Na lang aarzelen werd de knop dan toch omgedraaid en werden de nodige formaliteiten (fiets klaarmaken, loopschoenen klaarzetten, …, wetsuit aantrekken) in orde gebracht. Met 659 atleten stonden we klaar om de strijd aan te gaan tegen de natuurelementen!

De zwemstart verliep alweer vlekkeloos en al snel (na 1500m) werden de eerste zwemmers van de 10 minuten vroeger gestarte wave ingehaald. Op een gevecht met een boei en enkele atleten na, verliepen de 4 kilometer probleemloos en kon ik na 1:00:31 (6e zwemtijd van onze wave, 48e algemeen) warme kledij aantrekken om de 120km lange fietstocht aan te vatten.

Elke ronde van 40km werden er 3 beklimmingen voorgeschoteld (Col du Poli: 1,5km aan 6,6%, Col des Feignes: 3km aan 5,8% en Col de Grosse Pierre: 6km aan 5,3%) met hun bijhorende afdalingen. Gezien de weersomstandigheden lagen de afdalingen er redelijk glad bij en werden de topsnelheden van 75km/h, opgemeten tijdens de verkenning, teruggeschroefd naar 65km/h. Gedurende 100 km verliep alles volgens plan toen plots, op het einde van de afdaling van de Col des Feignes, mijn voorwiel zijn eigen weg zocht en ik tegen volle snelheid het asfalt opzocht. Buiten enkele wonden aan knie en elleboog hadden vooral mijn heup en schouder de zware klap opgevangen. Na de eerste controle van mijn fiets besloot ik om toch nog op eigen kracht de wisselzone, 20km verder gelegen met onderweg nog een laatste keer over de Col de Grosse Pierre, te bereiken. Ondertussen hadden Jan en Johan me reeds ingehaald en de supporters, die ook gans de dag de regen trotseerde, verwittigd. Aangekomen in de wissel (nog op een 99e plaats overall) had ik me mentaal terug kunnen opladen om alsnog een poging te wagen om de eindstreep te halen, zo had ik immers niks voor niks 4h18 in de regen gereden en anderzijds zou ik het seizoen niet willen afsluiten met een DO NOT FINISHED achter mijn naam!

In de wisselzone kwam ik Johan terug tegen, samen begonnen we aan de afsluitende 30km. De eerste looppassen waren verschrikkelijk, alles deed pijn. Lopen maakte plaats voor karakter en na de eerste loopronde moest ik Johan laten gaan en kwam ook Paul me vlotjes voorbij gelopen. Al joggend telde ik de kilometers af en na 20km kwam ik er zowaar terug in een aanvaardbaar ritme en begon terug atleten in te halen. Na een lange lijdensweg (2h44 gelopen) kon ik als 145e (43e/380 van onze wave) in 8h10 de finishlijn overschrijden. Ondanks alles heb ik mijn tijd van vorig jaar nog met 2 minuten verbeterd en moet ik tevreden zijn met de goede conditie die ik had, hetgeen de val eigenlijk alleen maar erger maakt. Hopelijk schijnt volgend triathlonseizoen de zon opnieuw?

Ah ja, over de zon gesproken, wie kwam er ons zondagochtend tijdens het ontbijt vergezellen denk je?

Triathlon Viersel

Voor het derde jaar op rij stond ik, traditiegetrouw het laatste weekend van augustus, aan de start van de triathlon te Viersel (1.5km swim – 40km bike – 10km run). Samen met vele clubgenoten, de thuisbasis van Hetric (Herentals) is niet zo veraf, konden we het beste van onszelf geven onder een stralende zon, gesteund door de vele supporters langsheen het parcours.

Na een snelle zwemstart, zowaar zonder het gebruikelijke trek- en duwwerk, kon ik me vooraan in een achtervolgend groepje positioneren. Ondanks het regelmatig opzoeken van de oever, waar het struikgewas boven water en redelijk scherpe stenen onder water het zwemmen er niet op vergemakkelijkte, kon ik na iets meer dan 20 minuten als 12e uit het Netekanaal kruipen. Gezien de hellingsgraad van de stijger mag dit laatste letterlijk genomen worden :)

Eens op de fiets moest ik al vrij snel enkele atleten laten passeren, de echte power zat er, na een weekje met nog enkele pittige trainingen ifv Gerardmer, niet echt meer in. Als 18e bereikte ik de opnieuw de wisselzone waar de fiets werd ingeruild voor de loopschoenen.



Tijdens de eerste kilometers van het afsluitende looponderdeel bleef, in tegenstelling tot vorige jaren, de concurrentie langer het vizier en kon ik zelfs terrein goed maken op sommige atleten. In de tweede loopronde werd ik, langsheen het ‘jaagpad’ van het Albertkanaal, zelf het prooi van enkele hardlopers waardoor ik uiteindelijk als 21e (171 deelnemers) over de aankomstlijn kon lopen.


Na een 39e en 41e plaats van de voorbije jaren is dit een resultaat waar ik zeker tevreden mee ben en me vertrouwen geeft voor mijn seizoensafsluiter volgende zaterdag.

Dwars door Aartselaar

Gisterenavond ben ik afgezakt naar de jaarmarkt in het dorpscentrum van Aartselaar, midden in de feestweek wordt er namelijk een jogging georganiseerd ‘Dwars door Aartselaar’. Er moetsen 5 ronden worden afgelegd op een plaatselijke parcours van 2km, met telkens een doortocht op het feestende dorpsplein.
Met een handvol atleten van Antwerp Athletics stonden we klaar voor 10km loopplezier. Alhoewel, na de eerste ronde moest ik noodgedwongen al wat gas terugnemen en een groepje laten lopen. Het goede loopgevoel was duidelijk niet aanwezig, gelukkig kon ik de laatste twee ronden terug wat versnellen (of gingen de anderen gewoon wa trager ?) en enkele andere geloste atleten inhalen.

Na iets minder dan 40 minuten zweten konden we met volle teugen genieten van de zomerhit-winnaars Nicole en Hugo tijdens Aartselaar zingt ;)

Podium Sint-Niklaas

Zondag stond ik om 9h00 ’s morgens aan de start van de triathlon te Sint-Niklaas. Met het oog op de 3/4 triathlon van Gerardmer is een intensieve wedstrijdprikkel een aangename afwisseling tussen de vele lange duurtrainingen. Door het vroege startuur zat ik al om 6h00 ’s ochtends aan de ontbijttafel, genietend van de echte atleten op de Olympische Spelen :)
De ‘Sterathlon’ zelf is een zéér recreatieve wedstrijd (1500m swim – 40km bike – 10km run) waar het plezier primeert op het resultaat, al weet iedereen dat sommige hun vel hier duur zullen verkopen.

Eens gestart kwam ik vrij snel in een goed ritme en kon ik vrij makkelijk enkele plaatsen opschuiven. Ondertussen had koploper Tim Brydenbach, eveneens lid van Hetric, al een serieuze voorsprong bij elkaar gezwommen en kon ik na hem als tweede de fietsproef aanvatten. We zaten nog maar juist op de fiets toen het ALWEER begon te regenen en het bochtige parcours, incl. kasseistrook van 300m, veranderde in een spekgladde omloop. De beelden van Antwerpen lagen nog vers in mijn geheugen en met de nodige voorzichtigheid werd er verder gereden. Ondertussen had ik gezelschap gekregen van een plaatselijke atleet, eerder dit jaar deelgenomen aan de Ironman te Oostenrijk, die op de laatste kasseistrook iets meer risico’s nam en ik zo als derde de loopwissel bereikte. Tijdens de loopproef kon ik mijn positie makkelijk vasthouden en mocht ik na 2u11 als derde over de finish lopen. Ook Tim werd niet meer bedreigt en won de wedstrijd met ruime voorsprong.

Na afloop nog even kunnen genieten van een terraske in ’t zonneke (verrassend Belgisch weertje hé) en met in de namiddag nog een rustig fietsritje zat deze mooie trainingsdag er alweer op.

Antwerp Ironman 70.3

Zondag werd Antwerpen voor één dag het speelterrein van zo’n 1060 triathleten, met meer dan 500 buitenlandse atleten uit 33 verschillende landen, die het beste van zichzelf zouden geven op deze halve triathlon (1.9km swim – 90km bike – 21.1km run). Aangezien dit voor mij een ‘thuismatch’ is kon ik op héél wat supporters langs kant rekenen, hetgeen me zeker extra motivatie gaf voor en tijdens de wedstrijd.

Om 11h00 was het dan zover, vertrekkende van op de eerste rij (achter de pro’s wel te verstaan) kon het klassieke trek- en duwwerk weer beginnen tijdens de zwemstart. Al vrij snel kwam ik in het goede zwemritme en begon zelfs al enkele witte badmutsen (de pro-atleten) in te halen. Halfweg het zwemonderdeel kregen we af te rekenen met serieuze golfslag, toch raar in zo’n stilstaande plas zou je denken hé. Al snel werd duidelijk dat de helikopter van de VRT vrij laag boven ons hing! Als 44e spoelde ik aan wal en na een snelle wissel kroop ik als 37e op mijn ‘carbonnen ros’.

Eens op de fiets ging de gaskraan volledig open, geholpen door een rugwind vlogen we richting Berendrecht. Eens aangekomen werden we er niet alleen getrakteerd op een felle tegenwind, maar hadden de weergoden nog een fikse regenbui voor ons in petto. Het hoeft niet gezegd dat vanaf dan alles er een stuk trager en vooral voorzichtiger aan toe zou gaan. Vele atleten, waaronder Wim vdH tot 2 maal toe, zijn onderuit gegaan op één van de vele spoorovergangen die de Antwerpse haven telt. Gelukkig kon ik me wel rechthouden en kon ik als 38e ,in een vrij omvangrijke groep, de Vlaamse kaai bereiken waar de loopschoenen reeds klaarstonden.

Na alweer een vlotte wissel kon ik als 33e aan de laatste 21,1km van de dag beginnen. Het lopen ging, ondanks het strakke fietstempo (38km/h gemiddeld) en dito spieren, vanaf het begin vrij soepel. Eens te meer werd snel duidelijk dat mijn loopvermogen niet in verhouding is met dat van mijn zwemmen en fietsen, al werd er deze winter hard aan gewerkt. Het zou er dus ook nu weer op aankomen de schade zo veel mogelijk te beperken en stiekem hopen dat de vooropgestelde 4h30 haalbaar zou zijn. Gesteund door de bevoorradingsposten met de meeste ambiance, namelijk die van Antwerp Athletics, werd mijn doel bereikt en liep ik als 78e (10e van mijn age-group) over de eindstreep in 4:24:45. Dit is maar liefst 24 minuten sneller dan vorig jaar, ook toen met de IM Nice nog redelijk vers in het geheugen. Voor we aan de volgende wedstrijd denken gaan we eerst even recupereren en genieten dit Antwerpse avontuur.

Hageland Power Triathlon Aarschot

We zijn nu 4 weken na de Ironman Nice en zijn ondertussen terug in volle voorbereiding op 70.3 Ironman Antwerpen. Na een relatieve rustperiode stonden vorige week de eerste ‘pittige’ trainingen terug op de programma met als afsluiter de Power Hageland Triathlon (2km swim – 60km bike – 15km run). Deze wedstrijd was aan de kalender toegevoegd als conditietest voor de thuismatch binnen 14 dagen.
Om 13h00 stonden we met een 300-tal atleten klaar op het strand van de plas in Rotselaar waar we, na een aanlooplus, nog twee rondjes moesten zwemmen. Tijdens het zwemmen werden we getrakteerd op een fikse regenbui waardoor er zich als het ware een mistgordijn optrok en de boeien amper zichtbaar waren. Na een half uurtje kon ik als 23ste mijn doorweekte fiets opzoeken en kon het ‘waterballet’ beginnen. In de voorafgaande sprint triathlon waren er al een 10-tal atleten onderuitgaan met de fiets op heuvelachtige, bochtige parcours! Tijdens de eerste kilometers, op de dijk langs de Demer, voelde ik al vrij vlug dat ik mijn goede fietsbenen vergeten was en het voor mij geen POWER triathlon zou worden. Er zou vandaag op ‘cruisecontrol’ gereden worden, zonder onnodige risico’s te nemen in de bochten. Na 1u41 fietsen (35.4km/h gemiddeld) kreeg ik eindelijk de wisselzone in zicht en kon ik als 33ste mijn loopschoenen aantrekken. En zowaar verschenen ook de eerste zonnestralen aan de donkere hemel, hopelijk letterlijk en figuurlijk voor mij :)
Tijdens elke loopronde van 5km kregen we 2 zware beklimming van enkele honderden meters voorgeschoteld waar lopen zeker niet evident was. Zoals te verwachten zouden de benen tijdens het looponderdeel ook redelijk vermoeid aanvoelen, maar op karakter kon ik de 15km toch nog afleggen (en dit keer zonder te wandelen hé) in 1h06 om zo als 41e de aankomst te bereiken in een tijd van 3u21. De wedstrijd werd trouwens gewonnen door Rutger Beke, die 5e was geworden in de Ironman Nice, en ook van start zal gaan in Antwerpen.

Aflossingsmarathon Rijkevorsel

Vorige zaterdag stond ik samen met vele anderen atleten van Antwerp Athletics, samen goed voor 4 teams, aan de start van de aflossingsmarathon te Rijkevorsel. Na de Ironman van Nice was dit een ideale manier om rustig de draad terug op te pikken, al bleek bij aankomst dat ik mee was opgenomen in het ‘snelle’ team (na enkele afmeldingen wegens ziekte).
Toen de eerste loper zich in de verte aanmeldde aan het wisselpunt, bleek ons team aan de leiding te lopen. Op dat moment kan je maar één ding doen, zo snel mogelijk lopen om de positie proberen vast te houden en toch ook een klein beetje genieten van de eerste plaats hé.

Blijkbaar verloopt de recuperatie na de Ironman beter dan verwacht en kon ik na mijn 4,5 km, nog steeds aan de leiding lopend, de ‘stok’ verder doorgeven. Jammer genoeg konden we deze plaats niet tot het einde vasthouden en vielen we met onze 4de plaats net naast het podium. Ook de andere teams presteerden zeer behoorlijk met een knappe 8e plaats voor onze 55+ers.

foto's Ironman Nice

5h48: ben ondertussen al meer dan 2 uur wakker, da zou de ni zeggen hé :) De klassieke rituelen worden uitgevoerd, banden oppompen, insmeren met zonnecreme, nog snel een energiedrankje met een sanitaire stop als gevolg, …

6h13: ondertussen zijn we een kwartier voor de start, tijd om in onze wetsuit te kruipen

6h30: we zijn vertrokken, rara wie ben ik? Tip: ik had een oranje badmuts op :)

7:26: het eerste onderdeel zit erop, een uur lang zoute borrels binnenkrijgen!

9h33: de zoveelste bevoorrading met ook hier weer hetzelfde menu, namelijk bananen en energierepen overgoten met enkele koolhydraatrijke gellekes. Alles uiteraard met aangepaste drank zoals, water, cola, energiedrank van het excellente jaar 2008.

12h58: Nu de zon ten volle brand op onze schouderkes, kan het afzien echt beginnen met de start van de marathon.

17h33: ik heb de finish dan toch nog gehaald! Oei da kopke begint al wa scheef te hangen, de rest zou ietske later ook volgen :)

Graag zou ik iedereen nog even willen bedanken voor de aanmoedigingen (zowel ter plaatse als op het thuisfront), de vele toffe reacties, sms'jes, ...

Ironman Nice

Vorige zondag stond ik voor de tweede keer aan de start van een Ironman, net zoals vorig jaar was Nice het decor van deze volledige triathlon (3.8km swim – 180km bike – 42.2km run). Ook dit jaar kreeg ik weer gezelschap van enkele clubgenoten, namelijk Johan (zie stage), Rudi en Annemarie.
Met het resultaat van vorig jaar nog vers in het geheugen (10h48) reisde ik dinsdag samen met mijn ouders, die voor de nodige zorg en steun zouden zorgen, af richting de Azurenkust met als doel de eindtijd van vorig jaar scherper te stellen.

Nog voor onze aankomst kregen we reeds het droevige bericht dat Annemarie op één van haar laatste fietstrainingen ten val was gekomen en haar arm/elleboog in het plaaster moest voor 2 weken. Hier werd eens te meer duidelijk dat elke Ironman begint met het halen van de start alvorens te denken aan de finishen en het verbeteren van besttijden!

Reeds vanaf donderdag begint de Ironman echt te leven in Nice met de registratie van alle 2600 atleten, gevolgd door de ‘Pasta Party’ op vrijdagavond. Hier komen de atleten bijeen voor de ‘Race Briefing’ en uiteraard een goed gevuld bord pasta (of wa dachten jullie?). Na de laatste lichte trainingen af te werken op het parcours was het zaterdagnamiddag tijd om onze fiets te laten checken en klaar te zetten in de wisselzone. Op weg naar de auto kwamen we Rutger Beke (5de geworden) tegen die toevallig in dezelfde ondergrondse garage stond geparkeerd. Hij vertelde ons klaar te zijn voor de wedstrijd en wenste ook ons veel succes.

Na een korte nacht, opstaan rond 3h30 voor de laatste koolhydraten achter de kiezen te steken, stond ik om 6h30 klaar op het kiezelstrand voor de start mijn 2de Ironman. Dit maal geen gevecht met de kwallen, maar wel met 2599 andere atleten zie het zwemparcours zo snel mogelijk willen afleggen. Na 2km trekken, duwen, klop krijgen en geven kon ik eindelijk mijn eigen tempo zoeken en aansluiten aan een kleiner groepje. Na een eerste lus van 2.4km kwam er zowaar een bekende naast me zwemmen, hoe groot is de kans? Johan had zich ook onttrokken uit het gewriemel en samen kwamen na ongeveer 57min (als 125e) uit het water, een kleine minuut sneller dan vorig jaar.

Bij de start van het fietsen voelden de benen niet echt super aan, maar aangezien mijn tussentijden steeds sneller waren dan vorig jaar was er zeker geen reden tot paniek. Vooral tijdens de beklimmingen werd de hartslag in het oog gehouden om zeker geen onnodige energie te verspillen. Ondertussen was ook de temperatuur in Nice en omgeving reeds behoorlijk opgelopen tot 27°C (in de schaduw wel te verstaan). Na 150km, op het eind van een lange afdaling vanuit de koelere bergen, kwamen we terug op zeeniveau en sloeg warmte genadeloos toe. Ondanks vele pogingen om wat afkoeling te zoeken kreeg ik af te rekenen met hevige hoofdpijn. De laatste 30km werden ondanks het ongemak nog afgelegd tegen een gemiddelde snelheid van +/- 43km/h. Na 180km of 5h22 fietsen (als 84e gewisseld), 7min sneller dan vorig jaar, konden de loopschoenen aangetrokken worden.

De opdracht was 4 maal de Promenade des Anglais op en neer te lopen in volle zon, zonder het gehoopte verfrissende zeebriesje. Na de eerste 10km werd al snel duidelijk dat het halen van de finish mijn eerste en enige zorg van de dag zou worden. De hoofdpijn werd steeds erger door de warmte ondanks het vele drinken en andere verfrissingspogingen. Na 25km werd het zelfs een beetje duizelig voor mijn ogen en moest ik noodgedwongen de kant opzoeken om terug tot mijn positieve te komen. Na eerst enkele kilometers te hebben gewandeld kon ik de laatste 10km terug een beetje lopen (of hetgeen hiervoor moet doorgaan). Na een marathon van 4h35 kwam ik uiteindelijk na 11h04 als 340e over de finishlijn van de Ironman France-Nice en kon ik voor de tweede maal mijn medaille in ontvangst nemen. Rudi werd na een snelle marathon (3u14) 67e in 9h54 en haalde voor de 2de keer Hawaii, Johan werd zeer mooi 77e en bleef net onder de 10h00 (om exact te zijn 9h59.19).

Met een teleurstellend gevoel neem ik alweer afscheid van deze wedstrijd. Na een goede zwem- en fietsproef valt de marathon (vorig jaar gesukkel met knieproblemen in de voorbereiding) opnieuw tegen, ditmaal blijkbaar door een ‘klopke’ van de warmte!

Hopelijk ben ik tegen mijn volgende wedstrijd, de plastriathlon in Aarschot, al een beetje gerecupereerd.

PS: binnenkort meer foto’s online

Wedstrijdverslag triathlon Apt

Aangezien de wedstrijd al om 10h00 begon werden de wekkers al om 6h00 gezet, jammer genoeg hingen er nog steeds enkele dreigende onweerswolken. Na de nodige hoeveelheid koolhydraten binnen te steken vertrokken we met z’n drieën naar Luberon, een dorpje naast Apt, waar de halve triatlon (2,8km swim – 85km bike – 19km run) plaatsvond. Na de klassieke rituelen (nummer afhalen, fiets- en loopschoenen klaarzetten, wetsuit aantrekken, …) stonden we met een 200-tal klaar aan de start, het was ondertussen al flink aan ’t regenen!!!

Na 2 ronden zwemmen van 1400m kwam ik als 9de uit het water, aan de kop van een groepje van 10-tal man en vlak achter Johan.

Na een iets snellere wissel, ondanks het aantrekken van een extra trui met lange mouwen, kon ik net voor Johan op pad met de fiets in de regen. In een eerste afdaling voelde ik m’n voorwiel al wat wegschuiven in de scherpe bochten, voorzichtig zijn is en blijft dus de boodschap. Ondanks alles worden er toch snelheden van 65km/h gehaald in de afdalingen, wel met een groot ei in m’n broek :) Na de eerste van twee fietsrondes begin ik me toch af te vragen wat ik hier zit rond te rijden in de gietende regen. Toen ik van enkele toeschouwers hoorde dat ik ongeveer op een 17e plaats rondreed kon en mocht ik niet opgeven, al de rest is immers ook aan ’t afzien. Ondertussen had Johan me ingehaald en zag dat ook hij er weinig zin in had.
Uiteindelijk na 85km kunnen wisselen in een 15e positie, toen er door de scheidsrechters duidelijk werd gemaakt dat het loopparcours werd ingekort tot 2 ronden van 6,6km (ipv 3 ronden). Achteraf gezien werd duidelijk waarom, de organistaie had er niet beter op gevonden om ons recht door ’t veld te sturen waar den boer juist zijn graan had afgedaan. Maw door de vele regen hing het slijk tot achter onze oren, de laatste kilometer kon er haast niet meer gelopen worden, schuiven van links naar rechts was de enige manier om erdoor te geraken.

Uiteindelijk ben ik gefinisht in 4u29 als 20e van de 200 deelnemers. Ook Johan had een goeie dag en werd knap 17e in 4u26. William werd als veteraan mooi 43e in 4u42.

Met het einde van de wedstrijd zat ook onze stageweek erop en vertrokken we terug richting België waar we onze laatste trainigsweken richting de Ironman van Nice kunnen afwerken.

Stageverslag Nice

STAGEDAG 1

Dinsdagavond 20 mei 2008 ben ik samen met Johan, ook clublid van Hetric (Herentalse triathlon club), vertrokken richting Nice om ons voor te bereiden op de Ironman binnen 4 weken (22 juni 2008). Na een lange nacht in de auto zitten, afgewisseld met af en toe een uurke slapen, kwamen we ’s morgens rond 9h30 aan in ons appartementje.
Een normale mens zou zo snel mogelijk een ‘echt’ bed opzoeken, maar wij niet! We zijn immers naar hier gekomen om te trainen, dus zijn we na een uitgebreid ontbijt op onze vélo gesprongen voor een ritje van +/- 90km. Na een welverdiende pastaschotel en een korte siësta hebben we nog even de loopschoenen aangetrokken voor een duurloopke van 2 uur. Het looptochtje ging van Nice naar Monaco, waar trouwens het F1-circus was neergestreken, en terug.


STAGEDAG 2

Om 7u30 ging alweer de wekker voor de eerste training van de dag, namelijk een rustige zwemtraining in de Middellandse Zee. Al direct werden we aangevallen door enkele plaatselijk bewoners die zo vroeg in de ochtend blijkbaar nog geen bezoek hadden verwacht, namelijk de kwallen. Na een uurtje zwemmen kwamen we dan ook beide met een serieuze kwallenbeet uit het water (gelukkig niet teveel last van gehad).
Na het ontbijt stond de belangrijkste training van de week op het programma, het fietsparcours van de Ironman gaan verkennen. Of in mensentaal 180km fietsen met serieus wat klimmen en afdalen. Ook deze klus werd geklaard in iets meer dan 6 uur.
Bij de aankomst nog even snel de loopschoenen aangetrokken voor een kort overgangsloopje.

STAGEDAG 3

Ook vandaag stond er om 7u30 weer een zwemtraining gepland in het ruime sop. Voor alle zekerheid toch maar de andere kant van de baai opgezocht (en met succes) om de kwallen niet wakker te maken. Langsheen het haventje zwommen we de zee in tot we plots opgeschrikt werden door een motorbootje van de havenpolitie. Zij maakten ons duidelijk dat we rechtsomkeer moesten maken omdat er een cruiseschip in aantocht was. En toen we even vooruit keken zagen we plots een mastodont van een boot voor ons liggen (slik). Toch vriendelijk om ons te verwittigen hé.

Na het ontbijt was het terug tijd om op het fietszadel te kruipen en vandaag gingen we ons als echte profrenners voelen want de slotetappe van Paris-Nice stond op het programma. Zoals vooraf op het profiel te zien was werden ook hier enkele leuke cols bedwongen, maar je krijgt er dan ook mooie vergezichten en schitterende natuur voor in de plaats hé. Op de terugrit passeerden we Monaco waar we ons even F1-bolide voelden, we waren immers op het circuit terecht gekomen met onze fiets. Gelukkig was de training van de echte snelheidsduivels achter de rug en was het stratencircuit terug opengesteld voor het ‘trage’ verkeer (Ferrari’s, Lamborghini’s, Porches, … Monaco hé).
’s Avonds nog snel even een avondloopke in een soort ‘Beverly Hills’ wijkje, alvorens voor de derde dag op rij moe het bedje op te zoeken. Gelukkig staat er morgen een halve rustdag/reisdag op het programma, we verhuizen dan naar Apt (aan de voet van de Mont-Ventoux) waar zondag de wedstrijd zal plaatsvinden.

STAGEDAG 4 (rustdag)

Bij het ontwaken bleek het te lichtjes te regenen in Nice, geen probleem want we zijn hier toch weg!
Na 3 uurtjes rijden kwamen we aan in Apt waar we konden logeren bij William (ook Hetric-lid) en zijn vrouw, zij hadden er een gîtes gehuurd voor een weekje. Het was hier wel wat betrokken, maar gelukkig droog en zo’n 24°C warm.
In de namiddag gingen we met ons drieën het fietsparcours verkennen van de triatlonwedstrijd van zondag. Na een goeie 30km, bovenaan de lange klim gingen de hemelsluizen volledig open en was het zeer voorzichtig afdalen naar huis. Ook de rest van de dag bleef het wisselvallig maar wel warm, hopelijk blijft het morgen droog!