Ironman Nice

Vorige zondag stond ik voor de tweede keer aan de start van een Ironman, net zoals vorig jaar was Nice het decor van deze volledige triathlon (3.8km swim – 180km bike – 42.2km run). Ook dit jaar kreeg ik weer gezelschap van enkele clubgenoten, namelijk Johan (zie stage), Rudi en Annemarie.
Met het resultaat van vorig jaar nog vers in het geheugen (10h48) reisde ik dinsdag samen met mijn ouders, die voor de nodige zorg en steun zouden zorgen, af richting de Azurenkust met als doel de eindtijd van vorig jaar scherper te stellen.

Nog voor onze aankomst kregen we reeds het droevige bericht dat Annemarie op één van haar laatste fietstrainingen ten val was gekomen en haar arm/elleboog in het plaaster moest voor 2 weken. Hier werd eens te meer duidelijk dat elke Ironman begint met het halen van de start alvorens te denken aan de finishen en het verbeteren van besttijden!

Reeds vanaf donderdag begint de Ironman echt te leven in Nice met de registratie van alle 2600 atleten, gevolgd door de ‘Pasta Party’ op vrijdagavond. Hier komen de atleten bijeen voor de ‘Race Briefing’ en uiteraard een goed gevuld bord pasta (of wa dachten jullie?). Na de laatste lichte trainingen af te werken op het parcours was het zaterdagnamiddag tijd om onze fiets te laten checken en klaar te zetten in de wisselzone. Op weg naar de auto kwamen we Rutger Beke (5de geworden) tegen die toevallig in dezelfde ondergrondse garage stond geparkeerd. Hij vertelde ons klaar te zijn voor de wedstrijd en wenste ook ons veel succes.

Na een korte nacht, opstaan rond 3h30 voor de laatste koolhydraten achter de kiezen te steken, stond ik om 6h30 klaar op het kiezelstrand voor de start mijn 2de Ironman. Dit maal geen gevecht met de kwallen, maar wel met 2599 andere atleten zie het zwemparcours zo snel mogelijk willen afleggen. Na 2km trekken, duwen, klop krijgen en geven kon ik eindelijk mijn eigen tempo zoeken en aansluiten aan een kleiner groepje. Na een eerste lus van 2.4km kwam er zowaar een bekende naast me zwemmen, hoe groot is de kans? Johan had zich ook onttrokken uit het gewriemel en samen kwamen na ongeveer 57min (als 125e) uit het water, een kleine minuut sneller dan vorig jaar.

Bij de start van het fietsen voelden de benen niet echt super aan, maar aangezien mijn tussentijden steeds sneller waren dan vorig jaar was er zeker geen reden tot paniek. Vooral tijdens de beklimmingen werd de hartslag in het oog gehouden om zeker geen onnodige energie te verspillen. Ondertussen was ook de temperatuur in Nice en omgeving reeds behoorlijk opgelopen tot 27°C (in de schaduw wel te verstaan). Na 150km, op het eind van een lange afdaling vanuit de koelere bergen, kwamen we terug op zeeniveau en sloeg warmte genadeloos toe. Ondanks vele pogingen om wat afkoeling te zoeken kreeg ik af te rekenen met hevige hoofdpijn. De laatste 30km werden ondanks het ongemak nog afgelegd tegen een gemiddelde snelheid van +/- 43km/h. Na 180km of 5h22 fietsen (als 84e gewisseld), 7min sneller dan vorig jaar, konden de loopschoenen aangetrokken worden.

De opdracht was 4 maal de Promenade des Anglais op en neer te lopen in volle zon, zonder het gehoopte verfrissende zeebriesje. Na de eerste 10km werd al snel duidelijk dat het halen van de finish mijn eerste en enige zorg van de dag zou worden. De hoofdpijn werd steeds erger door de warmte ondanks het vele drinken en andere verfrissingspogingen. Na 25km werd het zelfs een beetje duizelig voor mijn ogen en moest ik noodgedwongen de kant opzoeken om terug tot mijn positieve te komen. Na eerst enkele kilometers te hebben gewandeld kon ik de laatste 10km terug een beetje lopen (of hetgeen hiervoor moet doorgaan). Na een marathon van 4h35 kwam ik uiteindelijk na 11h04 als 340e over de finishlijn van de Ironman France-Nice en kon ik voor de tweede maal mijn medaille in ontvangst nemen. Rudi werd na een snelle marathon (3u14) 67e in 9h54 en haalde voor de 2de keer Hawaii, Johan werd zeer mooi 77e en bleef net onder de 10h00 (om exact te zijn 9h59.19).

Met een teleurstellend gevoel neem ik alweer afscheid van deze wedstrijd. Na een goede zwem- en fietsproef valt de marathon (vorig jaar gesukkel met knieproblemen in de voorbereiding) opnieuw tegen, ditmaal blijkbaar door een ‘klopke’ van de warmte!

Hopelijk ben ik tegen mijn volgende wedstrijd, de plastriathlon in Aarschot, al een beetje gerecupereerd.

PS: binnenkort meer foto’s online

Wedstrijdverslag triathlon Apt

Aangezien de wedstrijd al om 10h00 begon werden de wekkers al om 6h00 gezet, jammer genoeg hingen er nog steeds enkele dreigende onweerswolken. Na de nodige hoeveelheid koolhydraten binnen te steken vertrokken we met z’n drieën naar Luberon, een dorpje naast Apt, waar de halve triatlon (2,8km swim – 85km bike – 19km run) plaatsvond. Na de klassieke rituelen (nummer afhalen, fiets- en loopschoenen klaarzetten, wetsuit aantrekken, …) stonden we met een 200-tal klaar aan de start, het was ondertussen al flink aan ’t regenen!!!

Na 2 ronden zwemmen van 1400m kwam ik als 9de uit het water, aan de kop van een groepje van 10-tal man en vlak achter Johan.

Na een iets snellere wissel, ondanks het aantrekken van een extra trui met lange mouwen, kon ik net voor Johan op pad met de fiets in de regen. In een eerste afdaling voelde ik m’n voorwiel al wat wegschuiven in de scherpe bochten, voorzichtig zijn is en blijft dus de boodschap. Ondanks alles worden er toch snelheden van 65km/h gehaald in de afdalingen, wel met een groot ei in m’n broek :) Na de eerste van twee fietsrondes begin ik me toch af te vragen wat ik hier zit rond te rijden in de gietende regen. Toen ik van enkele toeschouwers hoorde dat ik ongeveer op een 17e plaats rondreed kon en mocht ik niet opgeven, al de rest is immers ook aan ’t afzien. Ondertussen had Johan me ingehaald en zag dat ook hij er weinig zin in had.
Uiteindelijk na 85km kunnen wisselen in een 15e positie, toen er door de scheidsrechters duidelijk werd gemaakt dat het loopparcours werd ingekort tot 2 ronden van 6,6km (ipv 3 ronden). Achteraf gezien werd duidelijk waarom, de organistaie had er niet beter op gevonden om ons recht door ’t veld te sturen waar den boer juist zijn graan had afgedaan. Maw door de vele regen hing het slijk tot achter onze oren, de laatste kilometer kon er haast niet meer gelopen worden, schuiven van links naar rechts was de enige manier om erdoor te geraken.

Uiteindelijk ben ik gefinisht in 4u29 als 20e van de 200 deelnemers. Ook Johan had een goeie dag en werd knap 17e in 4u26. William werd als veteraan mooi 43e in 4u42.

Met het einde van de wedstrijd zat ook onze stageweek erop en vertrokken we terug richting België waar we onze laatste trainigsweken richting de Ironman van Nice kunnen afwerken.

Stageverslag Nice

STAGEDAG 1

Dinsdagavond 20 mei 2008 ben ik samen met Johan, ook clublid van Hetric (Herentalse triathlon club), vertrokken richting Nice om ons voor te bereiden op de Ironman binnen 4 weken (22 juni 2008). Na een lange nacht in de auto zitten, afgewisseld met af en toe een uurke slapen, kwamen we ’s morgens rond 9h30 aan in ons appartementje.
Een normale mens zou zo snel mogelijk een ‘echt’ bed opzoeken, maar wij niet! We zijn immers naar hier gekomen om te trainen, dus zijn we na een uitgebreid ontbijt op onze vélo gesprongen voor een ritje van +/- 90km. Na een welverdiende pastaschotel en een korte siësta hebben we nog even de loopschoenen aangetrokken voor een duurloopke van 2 uur. Het looptochtje ging van Nice naar Monaco, waar trouwens het F1-circus was neergestreken, en terug.


STAGEDAG 2

Om 7u30 ging alweer de wekker voor de eerste training van de dag, namelijk een rustige zwemtraining in de Middellandse Zee. Al direct werden we aangevallen door enkele plaatselijk bewoners die zo vroeg in de ochtend blijkbaar nog geen bezoek hadden verwacht, namelijk de kwallen. Na een uurtje zwemmen kwamen we dan ook beide met een serieuze kwallenbeet uit het water (gelukkig niet teveel last van gehad).
Na het ontbijt stond de belangrijkste training van de week op het programma, het fietsparcours van de Ironman gaan verkennen. Of in mensentaal 180km fietsen met serieus wat klimmen en afdalen. Ook deze klus werd geklaard in iets meer dan 6 uur.
Bij de aankomst nog even snel de loopschoenen aangetrokken voor een kort overgangsloopje.

STAGEDAG 3

Ook vandaag stond er om 7u30 weer een zwemtraining gepland in het ruime sop. Voor alle zekerheid toch maar de andere kant van de baai opgezocht (en met succes) om de kwallen niet wakker te maken. Langsheen het haventje zwommen we de zee in tot we plots opgeschrikt werden door een motorbootje van de havenpolitie. Zij maakten ons duidelijk dat we rechtsomkeer moesten maken omdat er een cruiseschip in aantocht was. En toen we even vooruit keken zagen we plots een mastodont van een boot voor ons liggen (slik). Toch vriendelijk om ons te verwittigen hé.

Na het ontbijt was het terug tijd om op het fietszadel te kruipen en vandaag gingen we ons als echte profrenners voelen want de slotetappe van Paris-Nice stond op het programma. Zoals vooraf op het profiel te zien was werden ook hier enkele leuke cols bedwongen, maar je krijgt er dan ook mooie vergezichten en schitterende natuur voor in de plaats hé. Op de terugrit passeerden we Monaco waar we ons even F1-bolide voelden, we waren immers op het circuit terecht gekomen met onze fiets. Gelukkig was de training van de echte snelheidsduivels achter de rug en was het stratencircuit terug opengesteld voor het ‘trage’ verkeer (Ferrari’s, Lamborghini’s, Porches, … Monaco hé).
’s Avonds nog snel even een avondloopke in een soort ‘Beverly Hills’ wijkje, alvorens voor de derde dag op rij moe het bedje op te zoeken. Gelukkig staat er morgen een halve rustdag/reisdag op het programma, we verhuizen dan naar Apt (aan de voet van de Mont-Ventoux) waar zondag de wedstrijd zal plaatsvinden.

STAGEDAG 4 (rustdag)

Bij het ontwaken bleek het te lichtjes te regenen in Nice, geen probleem want we zijn hier toch weg!
Na 3 uurtjes rijden kwamen we aan in Apt waar we konden logeren bij William (ook Hetric-lid) en zijn vrouw, zij hadden er een gîtes gehuurd voor een weekje. Het was hier wel wat betrokken, maar gelukkig droog en zo’n 24°C warm.
In de namiddag gingen we met ons drieën het fietsparcours verkennen van de triatlonwedstrijd van zondag. Na een goeie 30km, bovenaan de lange klim gingen de hemelsluizen volledig open en was het zeer voorzichtig afdalen naar huis. Ook de rest van de dag bleef het wisselvallig maar wel warm, hopelijk blijft het morgen droog!