Het mooie weer heeft me ertoe aangezet om toch te starten in de 10 Miles van Wommelgem, een organisatie van de triatlonclub BTT. Een keelontsteking had even mijn deelname in twijfel getrokken, maar de trainingen gingen naar ‘t eind van de week al wa beter. Tempo lopen zonder te forceren en een tijd rond 1h10 was het plan.
Om 14h00 was dan zover, de start werd gegeven voor 4 rondjes rond het fort van Wommelgem. De eerste kilometers had ik me vooraan in een groepje geplaatst en liepen we kilometers rond de 4’15 à 4’20. Halfweg kwamen we door in een tijd rond de 34 minuten, perfect op schema tot dan. Vanaf kilometer 10 was de pret echter snel voorbij. Ik was gestart met mijn wedstrijdschoenen die ik reeds enkele malen gedragen had tijdens 5 kilometer loopjes. Laat een 10 miles nu net ietsje verder zijn en dat hebben mijn voeten geweten. Nog 6 kilometer te gaan, nee dat hou ik niet meer vol. Er zit niets anders op dan een snelle wissel uit voeren voor het ingaan van de laatste ronde. Even langs de auto, die gelukkig niet te ver geparkeerd stond, en mijn trainingsschoenen aangetrokken voor nog een rondje van 4 kilometer. De pijn was nog niet volledig weg, maar ik zou de wedstrijd wel kunnen uitlopen. Terug mijn ritme gezocht zodat uiteindelijk na 1h11 minuten mijn lijdensweg erop zat. Zonder wissel zou ik met 1h09 mijn vooropgestelde tijd makkelijk gehaald hebben zodat ik toch nog met een ‘goed’ gevoel huiswaarts kon om de 2 joekels van blijnen te gaan verzorgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten