Zondag werd Antwerpen voor één dag het speelterrein van zo’n 1060 triathleten, met meer dan 500 buitenlandse atleten uit 33 verschillende landen, die het beste van zichzelf zouden geven op deze halve triathlon (1.9km swim – 90km bike – 21.1km run). Aangezien dit voor mij een ‘thuismatch’ is kon ik op héél wat supporters langs kant rekenen, hetgeen me zeker extra motivatie gaf voor en tijdens de wedstrijd.
Om 11h00 was het dan zover, vertrekkende van op de eerste rij (achter de pro’s wel te verstaan) kon het klassieke trek- en duwwerk weer beginnen tijdens de zwemstart. Al vrij snel kwam ik in het goede zwemritme en begon zelfs al enkele witte badmutsen (de pro-atleten) in te halen. Halfweg het zwemonderdeel kregen we af te rekenen met serieuze golfslag, toch raar in zo’n stilstaande plas zou je denken hé. Al snel werd duidelijk dat de helikopter van de VRT vrij laag boven ons hing! Als 44e spoelde ik aan wal en na een snelle wissel kroop ik als 37e op mijn ‘carbonnen ros’.
Eens op de fiets ging de gaskraan volledig open, geholpen door een rugwind vlogen we richting Berendrecht. Eens aangekomen werden we er niet alleen getrakteerd op een felle tegenwind, maar hadden de weergoden nog een fikse regenbui voor ons in petto. Het hoeft niet gezegd dat vanaf dan alles er een stuk trager en vooral voorzichtiger aan toe zou gaan. Vele atleten, waaronder Wim vdH tot 2 maal toe, zijn onderuit gegaan op één van de vele spoorovergangen die de Antwerpse haven telt. Gelukkig kon ik me wel rechthouden en kon ik als 38e ,in een vrij omvangrijke groep, de Vlaamse kaai bereiken waar de loopschoenen reeds klaarstonden.
Na alweer een vlotte wissel kon ik als 33e aan de laatste 21,1km van de dag beginnen. Het lopen ging, ondanks het strakke fietstempo (38km/h gemiddeld) en dito spieren, vanaf het begin vrij soepel. Eens te meer werd snel duidelijk dat mijn loopvermogen niet in verhouding is met dat van mijn zwemmen en fietsen, al werd er deze winter hard aan gewerkt. Het zou er dus ook nu weer op aankomen de schade zo veel mogelijk te beperken en stiekem hopen dat de vooropgestelde 4h30 haalbaar zou zijn. Gesteund door de bevoorradingsposten met de meeste ambiance, namelijk die van Antwerp Athletics, werd mijn doel bereikt en liep ik als 78e (10e van mijn age-group) over de eindstreep in 4:24:45. Dit is maar liefst 24 minuten sneller dan vorig jaar, ook toen met de IM Nice nog redelijk vers in het geheugen. Voor we aan de volgende wedstrijd denken gaan we eerst even recupereren en genieten dit Antwerpse avontuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten